ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ

(Απόσπασμα από το χρονογράφημα "Φθινόπωρο" του Στρατή Μυριβήλη)

...Προχτές οι χωριανοί είχαν πανηγύρι στις καρδιές. Έριξε μια γερή, μια καλή βροχή όλη τη νύχτα. Φέτος είναι καλή η χρονιά, δόξα να 'χει ο Θεός! Ο ελαιώνας είναι ένα καμάρι να γυρίζεις κάτω από τα δέντρα. Χόντρυναν οι ελιές, ψύχωσαν, άρχισαν κιόλας να κοκκινίζουν. Και περίμεναν ένα νερό πώς και πώς. Έβρεξε λοιπόν στα δέντρα, έβρεξε χαρμόσυνα. Άνοιξαν οι ουρανοί μέσα στη ζεστή γη και χύθηκε ποτάμι η ευλογία του Θεού. Αν κρατήσει ως το τέλος ο καρπός, οι αγρότες θα ξεχρεώσουν πια φέτος και θα φάνε, λέω, μια φέτα μερωμένο ψωμί.
Είδα έναν απλό άνθρωπο να στέκεται στη μέση του δρόμου, μέσα στη βροχή. Είχε το πρόσωπό του σηκωμένο προς τον ουρανό και το νερό του Θεού έπεφτε πάνω στα μάγουλά του τ' αργασμένα από το λιοπύρι.
- Ε, μπάρμπα, του φώναξα, θα γίνεις μουσκίδι!
Εγύρισε σιγά - σιγά το κεφάλι του και με κοίταξε ήσυχα. Τότε είδα πως χαμογελούσε φιλικά προς τον ουρανό. Εσήκωσε το χέρι του και μου 'δειξε ψηλά. Είπε:
- Είδες; Βρέχει...
Χαμογελούσε ακόμα κι εγώ μόλις τότε κατάλαβα τη σπουδαία είδηση...




Αναστασία Καρανάσιου (Γ2)